سرخوردگی مهره

سرخوردگی مهره، وضعیتی است که در آن یکی از مهره‌ها (استخوان‌های ستون فقرات) به جلو یا عقب نسبت به مهره زیرین خود سر می‌خورد. این جابه‌جایی می‌تواند بر هم‌ترازی ستون فقرات تأثیر بگذارد و بسته به شدت آن، ممکن است باعث درد، فشردگی عصب و علائم دیگر شود. این عارضه بیشتر در ناحیه کمری (پایین کمر) ستون فقرات رخ می‌دهد.

انواع اسپوندیلولیستزیس

1.مادرزادی (دیسپلاستیک): از بدو تولد به دلیل ناهنجاری در ساختار ستون فقرات وجود دارد.

2.ایستمیک: به دلیل یک شکستگی یا نقص کوچک در استخوان ایجاد می‌شود، معمولاً در بخش پارس اینترآرتیکولاریس که بخشی از مهره است و مفاصل فوقانی و تحتانی را به هم متصل می‌کند.

3.دژنراتیو: به دلیل ساییدگی و فرسودگی ستون فقرات با افزایش سن رخ می‌دهد. این نوع بیشتر در افراد مسن شایع است.

4.تروماتیک: به دلیل آسیب حاد به ستون فقرات ایجاد می‌شود.

5.پاتولوژیک: ناشی از بیماری‌ای است که مهره را ضعیف می‌کند، مانند تومور یا عفونت.

6.بعد از جراحی: پس از جراحی ستون فقرات، مهره‌ها ممکن است در صورت ناپایداری ستون فقرات جابه‌جا شوند.

علائم

•درد در قسمت پایین کمر: شایع‌ترین علامت است.

•درد، بی‌حسی یا ضعف در پاها: این علائم ممکن است در صورت فشردگی اعصاب، به ویژه عصب سیاتیک، رخ دهد.

•سفتی در عضلات همسترینگ: اغلب به دلیل تحریک عصب ایجاد می‌شود.

•مشکل در ایستادن یا راه رفتن برای مدت طولانی: در موارد شدیدتر بارزتر است.

•اسپاسم‌های عضلانی: بدن تلاش می‌کند ناحیه را تثبیت کند.

علل

•استعداد ژنتیکی: برخی افراد ممکن است سابقه خانوادگی یا ناهنجاری‌های ساختاری داشته باشند.

•استفاده بیش از حد از ستون فقرات: فعالیت‌ها یا ورزش‌هایی که باعث بیش از حد کشیدن ستون فقرات می‌شوند (مانند ژیمناستیک، وزنه‌برداری) خطر ابتلا را افزایش می‌دهند.

•فرسایش: پیری به طور طبیعی باعث ساییدگی و فرسودگی مهره‌ها و دیسک‌های بین‌مهره‌ای می‌شود.

•آسیب‌دیدگی: ضربه از تصادف یا آسیب ورزشی ممکن است باعث اسپوندیلولیستزیس شود.

تشخیص

تشخیص معمولاً شامل موارد زیر است:

1.معاینه فیزیکی: برای ارزیابی علائم، به ویژه درد و محدودیت‌های حرکتی.

2.آزمایش‌های تصویربرداری:

•رادیوگرافی (X-ray): برای تأیید جابه‌جایی مهره‌ها.

•سی‌تی‌اسکن یا ام‌آر‌آی: در صورت نیاز به ارزیابی آسیب عصبی یا تصویربرداری دقیق‌تر.

درمان

درمان به شدت بیماری بستگی دارد:

•درمان‌های محافظه‌کارانه:

•استراحت و تغییر فعالیت.

•کایروپراکتیک: تقویت عضلات مرکزی بدن به تثبیت ستون فقرات کمک می‌کند.

•مدیریت درد: استفاده از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، شل‌کننده‌های عضلانی، و تزریق کورتیکواستروئیدها.

•بستن بریس: در برخی موارد، ممکن است بریس برای محدود کردن حرکت و کمک به بهبودی توصیه شود.

•جراحی:

•در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است ضروری باشد، به ویژه اگر درمان‌های محافظه‌کارانه مؤثر نباشد یا فشردگی عصب شدید باشد. جراحی‌هایی مانند فیوژن ستون فقرات یا جراحی رفع فشار انجام می‌شود.

✅ با درمان مناسب، بیشتر افراد مبتلا به سرخوردگی مهره می‌توانند علائم خود را به خوبی مدیریت کنند.